امروز زمان آینده‌شناسی و آینده سازی است

وقتی با جوان امروزی و دانش آموزان و دانشجویان هم‌کلام می‌شوم و از نزدیک مطالب و صحبت‌هایشان را با جان‌ودل گوش می‌دهم به این نکته پی می‌برم که این نسل جامعه‌ای را می‌پسندد که در آن تمامی سپهرهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، معرفتی و علمی اجازه داشته باشند که صدای خود را پژواک دهند و به‌جای خود و برای خود سخن بگویند.

آن‌ها دوست دارند که آینده خود را از چنبره یک گرایش خاص و سیاست زدگی برهانند. این نسل دوست دارد که به افق‌های دوردست در عالم علم، دانش، معرفت، عقلانیت و معنویت سفر کند و آینده‌ای پرشکوه‌تر و پرطراوت‌تر و پیشرفت و شکوفایی و توسعه برای خود به ارمغان بیاورند.

آیا نباید امروز ما در بستر تصمیم سازی آینده‌شناسی و آینده سازی کنیم؟ برای این کار باید تمامی عرصه‌های جامعه در روشنایی قرار گیرند تا تصویری از آینده خود ترسیم و با نگاهی آسیب‌شناختی توأم با درمان شناختی به جامعه امروز و جایگاه و منزلت آن توجه و روح زمانه‌ی خودمان را درک و باایمان و آگاهی، اراده، عزم و جزم بتوانیم سازوکارهایی را بی اندیشیم که ما را از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب که همان تبیین گزاره مردمی سازی امور در بستر تحقق ایران قوی است، رهنمون کند.