کارناوال‌های بازدید یا مدیریت بحران؟

با گذشت چند ماه از آغاز به کار دکتر احمدی به عنوان شهردار ساری، تلاش‌های وی برای حضور میدانی در سطح شهر و بازدید از مناطق مختلف مورد توجه بسیاری از شهروندان و ناظران قرار گرفته است؛ اما در کنار این تحرک مثبت، انتقاداتی نیز نسبت به نحوه و نتایج این بازدیدها مطرح شده که نشان می‌دهد مدیریت شهری ساری برای عبور از بحران‌های عمیق و ساختاری، نیازمند رویکردهایی فراتر از اقدامات نمایشی است.

شهردار ساری در هفته‌های گذشته با حضور در محلات مختلف شهر تلاش کرده است به صورت حضوری از نزدیک در جریان مشکلات مردم قرار گیرد و با برقراری ارتباط مستقیم، اعتماد عمومی را نسبت به عملکرد شهرداری بازیابد. اما این حضور که گاه با همراهی جمعیت قابل‌توجهی از مدیران، مشاوران و نیروهای اجرایی انجام می‌شود، بیشتر به یک کارناوال پرهیاهو شباهت دارد تا یک مأموریت تخصصی و چالاک در جهت حل مشکلات شهری.

منتقدان بر این باورند که این‌گونه بازدیدها در حالی برگزار می‌شود که شهر ساری با مشکلات مزمنی مواجه است که نیازمند چاره‌اندیشی جدی و تصمیماتی شجاعانه است. از جمله مهم‌ترین این چالش‌ها می‌توان به بدهی‌های سنگین شهرداری، ناتوانی در پرداخت حقوق پرسنل، عدم توازن درآمد و هزینه، بدهی‌های انباشته به سازمان تأمین اجتماعی و ساختار سنگین نیروی انسانی اشاره کرد که بالغ بر چهار هزار نفر در بدنه شهرداری را شامل می‌شود.

واقعیت این است که شهر ساری سال‌هاست که از مدیریت شهری ناکارآمد آسیب دیده و میراث پرهزینه‌ای از گذشته بر دوش مجموعه فعلی گذاشته شده است؛ به‌گونه‌ای که حتی پرداخت ماهانه حقوق کارکنان نیز به یکی از چالش‌های اساسی بدل شده و ظرفیت اجرای بسیاری از پروژه‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است.

با این شرایط، انتظار عمومی از شهردار ساری آن است که اولویت اصلی خود را بر درآمدزایی پایدار، اصلاح ساختار مالی شهرداری، کاهش هزینه‌های غیرضرور و بازتعریف پروژه‌های اولویت‌دار متمرکز کند؛ نه صرفاً بازدیدهایی که در عمل دستاورد مشخصی برای شهر به همراه نداشته‌اند.

بدون تردید، ارتباط مستقیم با مردم اقدامی مثبت و قابل‌تحسین است، اما وقتی این اقدام به ابزاری برای نمایش عملکرد یا انحراف اذهان از مسائل اساسی شهر بدل شود، نتیجه‌ای جز کاهش اعتماد عمومی در پی نخواهد داشت.

شهروندان ساری که بارها در مسیر توسعه شهری، قربانی وعده‌های عمل‌نشده شده‌اند، امروز بیش از هر زمان دیگر به شفافیت، صداقت، کارآمدی و شجاعت مدیریتی نیاز دارند. آنان به‌خوبی می‌دانند که لقب “کلانشهر” برای ساری در عمل تاکنون بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته و در عمل، زیرساخت‌ها و کیفیت خدمات شهری با این عنوان فاصله‌ای قابل‌تأمل دارد.

در پایان باید گفت که فرصت برای جبران و اصلاح هنوز از بین نرفته است، اما زمان به سرعت می‌گذرد و ساری بیش از این تاب آزمون و خطا ندارد. شهردار ساری اگر می‌خواهد نامی ماندگار از خود به جای بگذارد، باید از مسیر اقدامات عملی، جسورانه و مؤثر عبور کند و به سمت بازآفرینی واقعی مدیریت شهری حرکت نماید.