خبرنگاری شرافت است، نه تجارت

امروزه، متأسفانه شاهدیم که برخی رسانه‌ها از مسیر واقعی خود منحرف شده و به ابزاری برای پیگیری مقاصد فردی یا جریانی بدل گشته‌اند. رسانه‌ای که باید «رکن چهارم دموکراسی» باشد، وقتی به ویترینی برای نمایش و نردبانی برای صعود صاحبان قدرت تبدیل شود، عملاً کارکرد اجتماعی خود را از دست داده و به دکانی برای بده‌بستان‌های غیرحرفه‌ای مبدل می‌شود.

خبرنگار؛ تحلیلگر، نه میرزا بنویس

خبرنگار، کاتب صرف یا «میرزا بنویس» روابط عمومی‌ها نیست. او تحلیلگر و آینده‌نگر است؛ با شناخت دقیق شرایط اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، چند گام جلوتر از جامعه حرکت می‌کند تا مسیر آگاهی را روشن نگاه دارد. خبرنگار واقعی، استقلال حرفه‌ای دارد، حقیقت را معامله نمی‌کند و شرافت قلم را با هیچ منفعتی معاوضه نمی‌نماید.

خبرنگاری، حرفه‌ای تمام‌وقت

خبرنگاری، شغلی تمام‌وقت است، نه حرفه‌ای فرعی یا شغل سوم و چهارم. این جایگاه، نه تفننی برای پر کردن اوقات فراغت است و نه ابزاری برای کسب مجوز یا نفوذ در محافل بسته. خبرنگاری، زیست حرفه‌ای و تعهد دائمی می‌طلبد؛ خبرنگار با خبر بیدار می‌شود و با دغدغه حقیقت به خواب می‌رود.

استقلال مالی، شرط استقلال حرفه‌ای

خبرنگاری نباید به ابزاری برای دریافت امتیازات و «صدقات» ادارات دولتی تبدیل شود. وابستگی مالی و سیاسی رسانه‌ها به نهادهای قدرت، نه تنها استقلال خبری را از میان می‌برد، بلکه حقیقت را قربانی مصلحت می‌سازد. خبرنگار اثرگذار، آزاد می‌اندیشد و مستقل می‌نویسد.

نقش رسانه در ناترازی مدیریتی مازندران

بی‌تردید، بخشی از ناترازی‌های مدیریتی که امروز گریبان‌گیر استان مازندران شده، نتیجه عملکرد خبرنگارانی است که با بزرگ‌نمایی کارنامه‌های خالی برخی مسئولان، از افراد عادی «چهره‌های بی‌بدیل» ساخته‌اند. چنین رویه‌ای، مسئولیت اخلاقی و حرفه‌ای سنگینی بر دوش این افراد می‌گذارد؛ مسئولیتی که باید در محضر وجدان خود پاسخ‌گو باشند. خبرنگار باید بی‌طرف و به دور از منافع شخصی قلم بزند، اما سیاست‌های نادرست برخی مدیران، شرایطی ایجاد کرده که وابستگی رسانه‌ها به دولت‌ها و جریان‌های سیاسی، حقیقت را قربانی مصلحت کرده است. در نگاه بدبینانه، این روند ممکن است ناخواسته خبرنگار را در جایگاه «پیاده‌نظام دشمن» قرار دهد و همچون جریان نفوذ، سرمایه اجتماعی رسانه و اعتماد مردم به صداقت خبرنگاران را تضعیف نماید.

شرافت، مسئولیت و جسارت

خبرنگاری، شرافت، مسئولیت و جسارت می‌خواهد. آنان که بر سر اصول این حرفه ایستاده‌اند، اغلب با امکانات محدود فعالیت می‌کنند، اما قلمی برنده، وجدانی بیدار و تأثیری ماندگار دارند. به عنوان نویسنده این یادداشت، خود را شایسته عنوان «خبرنگار» نمی‌دانم، اما با احترام و افتخار، این روز را به همه خبرنگارانی که با پایبندی عملی به رسالت حرفه‌ای خود، معنای واقعی این عنوان را زنده نگاه داشته‌اند، تبریک عرض می‌کنم.

عمران حامی/ ۱۷ مرداد ۱۴۰۴